Ένα βράδυ στη Βαλαωρίτου

Μόλις σταμάτησαν λίγο οι βροχές για σήμερα, γίναμε μούσκεμα, αλλά η διάθεση να αρχίσουμε να τραγουδάμε για ακόμα ένα βράδυ « Σ’αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα» είναι παρούσα. Στρίψαμε στο αγαπημένο στενό της Βαλαωρίτου και κατευθυνθήκαμε στην οδό Συγγρού.

Τώρα που το συλλογίζομαι, όσες φορές και αν ερχόμαστε εδώ είναι λες και ερχόμαστε πάντα για πρώτη φορά. Όταν είχα πρωτοκατέβει την Βαλαωρίτου  νόμιζα πως είμαι σε μια μικρογραφία του Θησείου ή της Πανόρμου στην Αθήνα, έτσι μου φαίνεται πιο οικεία, πιο ζεστή. Μια μέρα είπαμε πως η Συγγρού χωρίς εκείνη τη σειρά με τα φωτάκια που κρέμονται ανάμεσα σε δύο κτίρια προς το τέλος της, δεν θα ήταν ίδια. Είναι σαν να της δίνουν μια άλλη αίγλη και ας είναι απλά φωτάκια.

Καθόμαστε όπου βρούμε, σχεδόν στριμωχτά, είναι όλα γεμάτα για ακόμα ένα βράδυ. Έρχονται τα πρώτα κρασάκια και όλοι γελάμε πονηρά, τα μικρά ποτηράκια γεμίζουν και αδειάζουν σαν να είναι τρύπια. Λεφτά δεν έχουμε, αύριο τι θα κάνουμε δε ξέρουμε, μα δεν έχουμε καμία διάθεση να χαλαστούμε. Φέρε σερβιτόρε μου ακόμα ένα μισόκιλο!

Οι συζητήσεις μας κυμαίνονται πάνω-κάτω στις ίδιες που κάνουμε κάθε φορά: σχέσεις και πάλι σχέσεις. Μου στείλε αυτός, τι θα κάνω με αυτή, πότε να μιλήσω στον άλλο και πάει λέγοντας. Μονίμως με κάτι να ασχολούμαστε και κάτι να μας τρώει. Κάτι να γεμίζει η σκέψη μας, να πούμε πως είχαμε κάτι να μας βασανίζει. Και πάντα καταλήγω στο πόσο δύσκολές, ή μάλλον πόσο δύσκολες κάνουμε εμείς οι άνθρωποι τις ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ μας. Είτε αυτές είναι ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές.

Μετά από λίγη ώρα και αρκετά μισόκιλα τα κεφάλια μας γίνονται πιο βαριά και οι σκέψεις μας πιο έντονες. Στρίβω λίγο την καρέκλα μου προς το πλάι να παρατηρήσω λίγο τον κόσμο που κάθεται τριγύρω στο μαγαζί. Δυο τραπέζια δεξιά κάθεται ένα ζευγάρι. Ίσως το πιο όμορφο ζευγάρι που έχω δει μέχρι σήμερα. Η κοπέλα φόραγε στο κεφάλι της ένα όμορφο λουλουδάτο μαντίλι, στους ώμους της όμως δεν έπεφταν μαλλιά. Δεν ήθελα να την χαρακτηρίσω «άρρωστη». Οι άνθρωποι που καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν κατάματα τις ουσιαστικές δυσκολίες που έρχονται στις ζωές μας χωρίς ποτέ να τις περιμένουμε και τα καταφέρνουν, για μένα είναι απόλυτα υγιείς.

Το αγόρι την κοίταζε με μια απροσδιόριστη χαρά και περηφάνια. Τον έβλεπες και έλεγες πως αν του την πείραζε κανείς, θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για αυτή. Μόνο και μόνο επειδή αυτή η κοπέλα ήταν πραγματικά όμορφη και ανεκτίμητη για αυτόν. Μπορούσες να τους χαζεύεις για ώρες ολόκληρες, μόνο και μόνο για να πάρεις λίγο από αυτό το μοναδικό που είχαν αυτοί οι δύο άνθρωποι.

Με έπιασαν και μένα οι σκέψεις και άρχισα να συλλογίζομαι. Κοίταξα τα φωτάκια στο τέλος του δρόμου και σκέφτηκα πόσο εύκολα μπορούμε να τα κάνουμε όλα αν έχουμε ανθρώπους να μας στηρίζουν. Έρωτες, φίλους και οικογένεια. Γυρνάω την καρέκλα πάλι στα κορίτσια μου, τις κοιτώ, χαμογελώ και σηκώνω το χέρι : « Σερβιτόρε, φέρε ακόμα ένα μισόκιλο» !

Της Έλενας Φώτου

Μπερδεμένη εποχή με μπερδεμένες απαντήσεις και ζαλισμένους ανθρώπους. Ένας τυφώνας, μια λίστα, ένας δημοσιογράφος , πολλές απεργίες. Άραγε τι γίνεται αναρωτιέσαι; Που οδεύουμε; Και τέλος πάντων πλησιάζει το τέλος του κόσμου σε ένα μήνα και 7  ημέρες ή μήπως το τέλος του κόσμου δεν έχει τόσο τι σημασία μια βιβλικής καταστροφής  αλλά το τέλος  της καθημερινότητας του μέσου ανθρώπου εν όψει των οικονομικών προβλημάτων; Και ανάμεσα σε όλα αυτά εσύ που βρίσκεσαι απλός θεατής ενός θεάτρου του παραλόγου ή πρωταγωνιστής μια παράστασης που δεν έχει παιχτεί ακόμα;

Η πραγματική άνθηση πηγάζει από μέσα μας η μόρφωση και η παιδεία είναι σίγουρα βασικές αξίες  άλλα η ουσιαστική αξιοποίηση τους έγκειται στο πως ο κάθε άνθρωπος θα τις εκλάβει νοητικά και θα μπορεί αργότερα να τις πραγματώσει στην καθημερινότητα του. Εκτός των άλλων πρέπει να αναζητήσουμε εσωτερικά και ψυχικά και όχι υλικά  την ουσία της ζωής. Πρέπει να θέσουμε ερωτήματα στον εαυτό μας σε μια προσπάθεια να βρούμε το τι πραγματικά μας κάνει ευτυχισμένους .Θες αυτό να είναι η φιλία, η αγάπη, ο έρωτας ,η οικογένεια, η συντροφικότητα , οι τέχνες, η δημιουργία; Δεν γνωρίζω, το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι ο καθένας γνωρίζει πολύ καλά το τι τον  κάνει ευτυχισμένο και θα είναι καλό να χρησιμοποιεί αυτήν την γνώση.

Πρέπει ο καθένας προσωπικά να αναλάβει τις ευθύνες των πράξεων του, πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε αδιάφοροι , δειλοί και αμέτοχοι στα όσα γίνονται…Το να χαλάς είναι εύκολο το να δημιουργείς  όμως; Ειδικά το να δημιουργείς προκειμένου να σωθείς…

p.s Ας έχουμε έναν πιο δημιουργικό Νοέμβρη!

Άρια Μεσοροπιάν

Όλοι υπήρξαμε «πρωτοετά» ναι πρωτοετά και η αλήθεια είναι ότι οι πρωτοετείς καλώς ή κακώς κάνουν  «μπαμ» από μακριά, τους βλέπεις εκεί στην γωνία συνήθως με ένα συγγενικό πρόσωπο πιο δίπλα ( η μάνα τις περισσότερες φορές) να τσακώνονται ή να αγχώνονται, τους βλέπεις να ζητάνε μια «χείρα βοηθείας» όταν οι κομματικοποιημένοι φοιτητές τους ζαλίζουν ο καθένας ανάλογα με την παράταξη του..

Ας δούμε όμως κάποιες καταστάσεις που σίγουρα έχεις βιώσεις ειδικά στο πρώτο έτος τις οποίες είτε μπορεί να τις είχες φανταστεί είτε να μην τις είχε σκεφτεί καν!

·         Telemarketing – Παιχνίδια αναγραμματισμού

Είχες φανταστεί ποτέ τον εαυτό σου να βλέπει με τις ώρες telemarketing ή αυτά τα άκυρα παιχνίδια αναγραμματισμού; Δεν  άργησε η ώρα, που θα βρήκες μία ιδιαίτερη μαγεία στα συγκεκριμένα προγράμματα, μία αύρα σαπίλας που  κυρίευσε το κουρασμένο σου σώμα και νέκρωσε τα εναπομείναντα εγκεφαλικά σου κύτταρα.

Πότε;

Βραδιές που αράζες σπίτι χωρίς να είχες να κάνεις τίποτα ή μετά το ξενύχτι!

·         Ο  6ωρος και «βάλε» καφέ

Το γεγονός ότι πλέον δεν έχεις υποχρεωτική παρακολούθηση σε συνδυασμό με πιθανό χάλια πρόγραμμα σχολής (ένα μάθημα 10 με 12 το πρωί και το άλλο 6-8 το απόγευμα), θα σου έδωσε την αφορμή που ήθελες για να κάνεις κάτι που ίσως τώρα να σου φαίνεται παράλογο. Εξάωρο καφέ. Την πρώτη φορά ένιωσες άβολα, ότι πιάστηκες, ότι  χάλασες 25 ευρώ, βαρέθηκες κτλπ. Μετά όμως απόκτησες τέτοια άνεση, που πλέον γνωρίζεις τη βέλτιστη στάση σώματος και  το ρόφημα που σε αναγκάζει να το καταναλώνεις όσο πιο αργά γίνεται!

·         Έβγαλες μία βδομάδα με λιγότερα 20 ευρώ

Πλησιάζοντας στο τέλος του μήνα, τα πράγματα  το είδες δυσκολεύουν. Αν καπνίζεις, σίγουρα θα έχεις δοκιμάσει τα πιο φτηνά-καρκινογόνα τσιγάρα, αν δεν καπνίζεις πάλι θα  δοκιμάσεις το πρώτο σου τσιγάρο (ποτέ δεν είναι αργά) για να τραφείς έκανες καθημερινές εφόδους στην εστία, για να βγεις θα … άκυρο, δεν βγήκες  και για καφέ ότι τσόνταραν οι φίλοι. ΠΡΟΣΟΧΗ. Το ήξερες στο είχαν πει ΜΗΝ ΔΑΝΕΙΖΕΣΑΙ μεγάλα ποσά, διότι τότε θα μπεις σε ένα συνεχόμενο άγχος, όπου κάθε φορά που θα παίρνεις μισθό/χαρτζιλίκι …

·         «ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ»

Ναι, το πέρασες και στο σχολείο, αλλά εδώ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάθεσαι, παίρνεις το βιβλίο. Το κοιτάς. Σε κοιτάει. Το ανοίγεις. Ξαφνικά περνάει από μπροστά σου ένα χνούδι. Τι είναι αυτό; (αναρωτιέσαι). Συνεχίζεις. Το ταβάνι είχε πάντα τόση υγρασία; (αναρωτιέσαι). Συνεχίζεις. Κάτσε να δω τι παίζει στο facebook και συνεχίζω. (μία ώρα μετά, μετά από συνεχόμενα refresh στο home). Συνεχίζεις. Άστο  συνεχίζω αύριο. Το αύριο γίνεται «αύριο βράδυ». Και έτσι έρχεται η τελευταία μέρα. «Δεν βαριέσαι, πάμε και ότι γίνει».

·         Απέκτήσες περίεργη σχέση με τον ύπνο

Εκτός του ότι ήθελες να κοιμάσαι όλη μέρα οποιαδήποτε ώρα το θυμηθείς τις πρώτες μέρες πιθανόν να μην κοιμήθηκες καν στο σπίτι σου αλλά σε άλλα σπίτια σε φάση την λες και κοινόβιο…!

·         Πειραματίστηκες  με το αλκοόλ μέχρι τελικής πτώσης!

Αυτές οι ιστορίες ξεκινάνε συνήθως έτσι…εμ…βασικά άστο το πώς ξεκινάνε…όταν δεν μπορούσες να βγεις έξω και να πιεις τα ακριβά βιομηχανικά ποτά τότε ήταν που ανακαλύψες την χαρά του χύμα κρασιού του ούζο και της μπύρας. Και τότε θα είναι που η σχέση σου με το αλκοολ θα γίνει εεε «ερωτική» ναι αυτό!

·         Απορείς ακόμα για  τις «παρέες» που έκανες κάποτε

Αυτό είναι μία φυσιολογική «αίσθηση», αλλά δύσκολη στην περιγραφή. Όταν μπαίνεις στη σχολή, είσαι ολίγο τι «ψαρωμένος» και σου λείπουν οι παιδικοί σου φίλοι, σιγά σιγά δικτυώνεσαι και γνωρίζεις άπειρα άτομα και λογικό είναι να αλλάξεις διάφορες παρέες. Το δύσκολο κομμάτι, είναι αυτό που συνειδητοποιείς ότι η παρούσα παρέα σου, δεν την πολύ παλεύει και θα «χαθείς» σε κάποια άλλη. Μετά από πολλά χρόνια (τρία-τέσσερα δηλαδή), όταν θυμηθείς ξανά με πόσα άτομα είχες πάει για καφέ τον πρώτο καιρό και πώς τελικά δεν προχώρησε θα σου φανεί απίστευτα περίεργο που έβγαινες με τέτοια άκυρα άτομα.!

Της Άριας Μεσοροπιάν

ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗΣ

Είσαι νέος φοιτητής  και βρίσκεις την ιδέα της συγκατοίκησης κάτι το συναρπαστικό και  πρωτόγνωρο ή είσαι «παλιός» και αποφάσισες να αλλάξεις όπως λέμε ρότα και να περάσεις την υπόλοιπη φοιτητική ζωή μαζί με τον κολλητό-ή σου;

Όποιος και αν είναι ο λόγος, με το άκουσμα του όρου συγκατοίκηση,  σου έρχονται στο μυαλό δύο πράγματα α) η συγκατοίκηση στα φοιτητικά σου  χρόνια με ένα συμφοιτητή  ή φίλο σου με τον οποίο θα μένετε μαζί και θα μοιράζεστε τα πάντα και β) η συμβίωση με ένα άτομο προκειμένου να προχωρήσετε την σχέση σας (ερωτική)  ένα βήμα παραπάνω. Ότι όμως και να σου θυμίζει η λέξη συγκατοίκηση  το σίγουρο είναι πως αυτό όπως όλα τα πράγματα έχει τα υπέρ και τα κατά του. Μένοντας ένα χρόνο μόνη μου και δύο πάμε προς  τρία μαζί με τον αδελφό μου νομίζω ότι έχω λόγους να παροτρύνω  αλλά και να αποτρύνω κάποιον από το να συγκατοικήσει. Αν και το να μένεις με τον αδελφό η αδελφή σου δεν σημαίνει απαραίτητα συγκατοίκηση αλλά αναγκαστική συμβίωση.

ΥΠΕΡ

• Έχεις όλη την ώρα παρέα στο σπίτι, ξέρεις ότι θα γυρίσεις από την σχολή, η την δουλεία και θα είναι το φιλαράκι σου στο σπίτι να σε περιμένει να δείτε μια ταινία, να πείτε μια κουβέντα  ή να πιείτε μια μπύρα τέλος πάντων. Όπως και να έχει είναι ωραίο το αίσθημα του να γνωρίζεις  ότι δεν θα γυρίσεις και δεν  θα είσαι μόνος σου εσύ, ο τοίχος και η τηλεόραση.
•   Οι δουλείες του σπιτιού, τα λειτουργικά του έξοδα καθώς και το μαγείρεμα μοιράζονται στα δύο διευκολύνοντας έτσι και την τσέπη των γονιών σου αλλά και την δική σου.
• Λείπεις από το μέρος που σπουδάζεις για αρκετό χρονικό διάστημα αλλά ξέρεις ότι έχεις ένα άτομο το οποίο θα φροντίσει για τις ανάγκες του σπιτιού και θα σε ενημερώσει για κάθε τυχόν αναποδιά.
•   Το «φαί της μαμάς» διπλασιάζεται καθώς σας στέλνουν και οι δύο μαμάδες σπιτικό φαγάκι. Βγαίνεις έξω και ξεχνάς τα κλειδιά δεν χρειάζεται να ανησυχείς γιατί ο συγκάτοικος σου έχει δεύτερα.
•  Μαθαίνεις διάφορες αξίες της καθημερινή ζωής γιατί μαθαίνεις να μοιράζεσαι, να συμβιβάζεσαι να γίνεσαι πιο διαλλακτικός και να σέβεσαι τα δικαιώματα και τις προτιμήσεις του άλλου οι οποίες πολλές φορές μπορεί και να μην συμβαδίζουν απόλυτα με τις δικές σου.
•  Το σπίτι και η καθημερινότητα θυμίζει ένα ατελείωτο κέντρο διερχομένων ένα σύγχρονο factory ( βλέπε Andy Warhol) στο οποίο όλη μέρα βρίσκονται λογής λογής διαφορετικοί τύποι φοιτητών και μη και είναι έτοιμοι να σε παρασύρουν σε ένα ατελείωτο ξεφάντωμα υπό την επήρεια αιθανόλης 
• ΚΑΤΑ
• Παρόλα αυτά η ιδέα της συγκατοίκησης δεν φαντάζει και τόσο ιδανική όσο νομίζεις καθώς:
• Ø  Θα γυρίζεις σπίτι και δεν θα μπορείς να κάνεις ότι ακριβώς θέλεις του τύπου να παρατήσεις τα πράγματα σου στην μέση του διαδρόμου να ανοίξεις την μουσική στο διαπασών, να μην κάνεις καμία απολύτως δουλεία και  στην χειρότερη όλων δεν θα μπορείς ρε παιδί μου να κυκλοφορείς όπως «σε γέννησε η μάνα σου» φάση οποιαδήποτε ώρα της ημέρας επιθυμείς.
•   Αύτη είναι η αλήθεια γιατί συγκατοίκηση συνεπάγεται σεβασμός, κατανόηση και επίγνωση στο γεγονός ότι οτιδήποτε ακριβώς κάνεις ή δεν κάνεις μπορεί κάλλιστα αυτό να πραγματοποιηθεί και από τον συγκάτοικο σου. (αλήθεια δεν φρικάρεις στην σκέψη να πίνεις το καφέ σου και ξαφνικά να δεις τον άλλο γυμνό..;)
•   Η ερωτική σου ζωή  μπορεί και αυτή να περιοριστεί κάπως γιατί δεν θα έχεις το ελεύθερο να βρίσκεσαι σε σεξουαλικές περιπτύξεις ολημερίς και ολονυχτίς και θα πρέπει πρώτα να τα έχεις συμφωνημένα.
•  Το χειρότερο όλων να πέσεις σε συγκάτοικο των άκρων και τι εννοώ με αυτό.; Εννοώ συγκάτοικος ο οποίος είναι είτε βρωμιάρης είτε  υποχόνδριος. Το έχω ξαναπεί τα άκρα μόνο θετικά δεν είναι επομένως ένα καλό ξεκαθάρισμα του τι θα κάνει ποιος και πότε είναι τουλάχιστον απαραίτητο εξ αρχής!
•   Στο  θέμα των χρημάτων και των λογαριασμών μπορεί να αποκτήσεις επίσης πρόβλημα αν ο συγκάτοικος σου δεν είναι υπεύθυνος στις οικονομικές υποχρεώσεις του σπιτιού σας.
• Άλλο πλην η «αρρωστημένη» σχέση με μέλη της οικογενείας, φαντάσου σου να έχεις κάθε σαββατοκύριακο τους αγαπημένους και διόλου σπαστικούς γονείς του φίλου σου!

p.s: Η συγκατοίκηση δεν είναι κάτι το τρομακτικό ίσα-ίσα αποτελεί μια ανεπανάληπτη εμπειρία για την οποία όμως πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει με αυτόν που θες να συγκατοικήσεις όλα τα ζητήματα πριν πάρετε την μεγάλη απόφαση και είναι καλό να επιλέξεις ένα όχι και τόσο κοντινό σου άτομο γιατί τα πράγματα μπορεί να έχουν ανεπιθύμητη τροχιά όσον αφορά την φιλία σας.

Της Άριας Μεσοροπιάν