SEVEN...........!
επόμενη ανάρτηση
‘Εχουν αξιολογηθεί από τη θρησκεία ως παραπτώματα που χρειάζονται την ύψιστη τιμωρία και καταδικάζονται εδώ και χιλιετίες από την εκάστοτε ηθική τάξη ως ελαττώματα που πρέπει να καταπολεμούνται. Παρ’ όλα αυτά η αλαζονεία, η απληστία, η ζηλοφθονία, η λαγνεία, η οργή και η λαιμαργία αποτελούν αδυναμίες που εξακολουθούν να «βασιλεύουν» στη σύγχρονη εποχή. Και αυτό γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ανθρώπινη φύση.
Τα Επτά θανάσιμα αμαρτήματα «βαραίνουν» εδώ και αιώνες τη χριστιανική συνείδηση και έχουν εντυπωθεί μέσω της τέχνης στην κουλτούρα ολόκληρου του δυτικού κόσμου. Τα βρίσκουμε παντού, από τις αλληγορικές μορφές των έργων των αναγεννησιακών ζωγράφων, τη «Θεία Κωμωδία» και τους «Θρύλους του Καντέρμπουρι» ως τα έργα του Σαίξπηρ, τη σάτιρα του Μπέρτολτ Μπρεχτ και του Κουρτ Βάιλ ή, σε απολύτως σύγχρονη εκδοχή, τη δολοφονική εμμονή της ταινίας «Seven». Τα βλέπουμε επίσης να εκδηλώνονται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό γύρω μας – στις καθημερινές ειδήσεις, στον κοινωνικό μας περίγυρο, ενδεχομένως και στον ίδιο τον εαυτό μας.
Αλαζονεία
Η αλαζονεία θεωρείται από τη θρησκεία η «μητέρα» όλων των αμαρτημάτων – δεν είναι τυχαίο ότι ο δαίμονας με τον οποίο συνδέεται είναι ο Εωσφόρος. Η έκφρασή της στη «γλώσσα του σώματος» είναι φανερή, ελαφρό χαμόγελο, κεφάλι ψηλά, σώμα στητό και χέρια ανασηκωμένα ή στη μέση – αναγνωρίζεται, όπως δείχνουν οι επιστημονικές μελέτες, από όλους τους λαούς, ακόμη και από τετράχρονα παιδιά.
Απληστία
Για τη θρησκεία η απληστία είναι ένα ελάττωμα που υποκινείται από τον Μαμμωνά, το δαίμονα του υλικού πλούτου και του χρήματος. Για την ψυχολογία αποτελεί την υπερβολική έκφραση ενός βασικού «υλιστικού» ενστίκτου.Τη συναντάμε σε όλους τους πολιτισμούς και σε όλες τις εποχές. Η επιθυμία για χρήματα, κοινωνική θέση και άλλα ανάλογα αγαθά αποτελεί μία από τις βασικές αξίες που κινούν τις φαντασιώσεις των ανθρώπων. Όταν όμως η αίσθηση αυτών των υλιστικών αξιών γίνεται ακραία, οι άνθρωποι υιοθετούν άπληστες συμπεριφορές.
Οργή
Ο θυμός ανήκει στα βασικά συναισθήματα, μαζί με τη λύπη, τον φόβο, την αηδία και την ευτυχία. Τον συναντάμε σε όλους τους ανθρώπους, αλλά και στα ζώα, και η χρησιμότητά του για την επιβίωση είναι προφανής. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν φαίνεται να έχει κατορθώσει να ελέγξει το αρχέγονο αυτό συναίσθημα της οργής.
Λαγνεία
Η λαγνεία <η λατρεία του Ασμοδαίου >αποτελεί ίσως το «αμάρτημα» με την πιο προφανή εξελικτική σκοπιμότητα, αυτήν της σεξουαλικής απόλαυσης και της διαιώνισης του είδους. Οι ψυχολόγοι τη συνδέουν με τη σεξουαλική ορμή και, όπως συμβαίνει και με τις άλλες «θανάσιμες» αδυναμίες, τη θεωρούν προβληματική μόνο όταν ξεφεύγει προς την υπερβολή ή στρέφεται προς ακατάλληλους στόχους.
Ζηλοφθονία
Η ζηλοφθονία – αδυναμία που η θρησκεία συνδέει με τον δαίμονα Λεβιάθαν, τον έναν από τους «επτά πρίγκιπες της κολάσεως» – ανήκει και αυτή στα οικουμενικά συναισθήματα. Αν και συχνά χρησιμοποιούμε την ίδια λέξη για να εκφράσουμε και τα δύο συναισθήματα, ο φθόνος δεν θα πρέπει να συγχέεται με τη ζήλια. Η ζήλια είναι το συναίσθημα που νιώθουμε όταν φοβόμαστε ότι θα χάσουμε κάποιον ή κάτι εξαιτίας κάποιου ανταγωνιστή. Αντιθέτως ο θφόνος δημιουργείται όταν κάποιο άλλο πρόσωπο επιτύχει ή αποκτήσει κάτι το οποίο και εμείς θα θέλαμε να έχουμε. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι ότι συνήθως επιθυμούμε το κακό εκείνου που έχει αυτό που εμείς δεν έχουμε.
Οκνηρία
Η οκνηρία – αδυναμία που συνδέεται με τον δαίμονα Βηλφεγώρ – διαφέρει από τα άλλα θανάσιμα αμαρτήματα. τα άλλα αμαρτήματα αφορούν το να χάνει κανείς τον έλεγχο των συναισθημάτων του και να επιδεικνύει υπερβολικές συμπεριφορές. Να έχει, για παράδειγμα, υπερβολική ερωτική επιθυμία ή να θυμώνει υπερβολικά. Η οκνηρία όμως είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι το να μην κάνει κανείς τίποτε, να μην έχει καμία κινητοποίηση.
Λαιμαργία
Η ψυχολογία αρνείται κατηγορηματικά να αποδώσει την υπερκατανάλωση φαγητού ή ποτού – και κατ’ επέκταση τις διατροφικές διαταραχές και την παχυσαρκία – αποκλειστικά στην ελεύθερη βούληση. Η θρησκεία όμως τοποθετεί τη λαιμαργία στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα γιατί την θεωρεί «επιλογή» του ανθρώπου που αφήνεται να παρασυρθεί από τέτοιους πειρασμούς.
'Αρια Μέσοροπιάν...
'Αρια Μέσοροπιάν...
1 ανάρτηση
Στο παρακάτω κείμενο αναφέρομαι σε ένα φανταστικό πρώτο πρόσωπο.
Ύστερα από ένα χωρισμό παίρνεις μεγάλες αποφάσεις. Και μία από αυτές είναι να κόψεις τα μαλλιά σου κοντά. Αν δεις, λοιπόν, πολλά καρέ στο δρόμο, δεν είναι λόγω μόδας. Απλώς, κάτι δεν πάει καλά..
Μόλις χώρισα. Από ένα μεγάλο σε ένταση, αλλά μικρό σε διάρκεια έρωτα. Και ενώ θα έπρεπε να είχα αναπτύξει γερό ανοσοποιητικό από τα τόσα χώρισε-φτιάξ' τα-χώρισε-φτιάξ' τα, μόλις συνειδητοποίησα πως κάθε φορά νιώθω σαν να είναι η πρώτη φορά. «Δεν μπορεί», σκέφτομαι, «τόσες φορές το έχω δει το έργο. Στον επόμενο χωρισμό μου θα ξέρω, ο πόνος δεν κρατάει για πολύ. Δεν θα το πάρω τόσο βαριά, μου τ’ ορκίζομαι». Αλλά τη στιγμή που το βιώνεις είναι σαν να μην έχει γράψει κανείς από τους προηγούμενους «μικρούς θανάτους» μέσα σου.
Κούρεψα τα μαλλιά μου καρέ, ακριβώς ένα μήνα μετά το συμβάν. Όσα καρέ είχα στη ζωή μου, ύστερα από χωρισμό έγιναν -δεν υπάρχει πιο κλισέ γυναικεία αντίδραση, σ' το λέω. «Θα το αποτινάξω εγώ από πάνω μου το παρελθόν, θέλει δεν θέλει», παίρνεις βαθιά ανάσα και λες «Κόφ’ τα!» -υπονοώντας «Θα τον ξεχάσω!». «Δύο δάχτυλα μόνο σε παρακαλώ», θέλεις να συμπληρώσεις -υπονοώντας «Ε, δεν θα τον ξεχάσω και τελείως, τόσα ζήσαμε»-, αλλά δεν είναι ώρα τώρα για μιζέριες. Ή όλα ή τίποτα.
Υποσυνείδητα, νομίζεις ότι θα πετάξεις από πάνω σου ό,τι προβληματικό υπάρχει - τον πόνο, τη μεγάλη μύτη, κάτι ραγάδες. Σαν να έχει έρθει ο Σπύρος Σούλης από το Άλλαξέ το! να σε κάνει αγνώριστη και όλοι να πρέπει να πουν «ουάου!» με τον ολοκαίνουργιο εαυτό σου. Αλλά εκείνη ακριβώς την ώρα συνειδητοποιείς ότι ένα κούρεμα δεν είναι αρκετό για να κάνεις συναισθηματικό restart. Γιατί η μύτη είναι εκεί. Τα μάτια παραμένουν καστανά και όχι μπλε. Και γιατί το πρόβλημα δεν είναι το έξω σου, αλλά το μέσα. Και γιατί, αγάπη μου, δυστυχώς τα κομμωτήρια είναι γεμάτα περιοδικά και κάθε περιοδικό έχει και στήλη με ζώδια και την ώρα της αλλαγής εσύ διαβάζεις το δικό ΤΟΥ.
Αν σ' τα λέει καλά, ότι δηλαδή εκείνος είναι στα μαύρα του τα χάλια και ανάδρομα τα ερωτικά του, αποφασίζεις να κάνεις διπλοτσεκάρισμα τον ωροσκόπο του για να σιγουρευτείς. Και αν εκεί τα λέει άσχημα, ότι δηλαδή «μια καινούργια πολύ ενδιαφέρουσα γνωριμία θα σας συνεπάρει», τότε αποφασίζεις να διαβάσεις και τα ωροσκόπια όλων των προηγούμενων γκόμενων. Και επειδή όπως διαπιστώνεις όλοι έχουν μια χαρά συναισθηματική ζωή εκτός από σένα, σου γυρνάει το μυαλό ανάποδα και σταματάς την κομμώτρια στο καρέ αντί στο κοντό αντρικό που είχες αρχικά αποφασίσει. Και απευθείας ρωτάς τις τιμές των extensions.
