NostaLgia…..

Είναι κάποια βράδια που νιώθεις μόνος σου εσύ και η μοναξιά σου να κόβεται βόλτες στα δωμάτια του σπιτιού, στα μαγαζιά, στο γυμναστήριο. Είναι στιγμές που πιάνεις τον εαυτό σου να κάνει περίεργες σκέψεις, να ονειροπολεί, να προβληματίζεται, να μελαγχολεί. Δεν έχει σημασία αν είσαι ένα από τα πιο αισιόδοξα και μες στην τρελή χαρά άτομα που υπάρχουν έχεις και συ όπως όλοι δικαίωμα στην μιζέρια γιατί και αυτή στο κάτω κάτω είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής.

 Και όμως μπορεί πρακτικά να μην μας λείπει κάτι αλλά θεωρητικά σε όλους πάντα κάτι θα λείπει γιατί αυτή είναι η φύση του καταναλωτικού ανθρώπου να μην είναι ποτέ 100 τοις 100 ικανοποιημένος. Όμως  έλα που έρχονται στιγμές που νιώθεις μόνος σαν να βρίσκεσαι στο πιο απομονωμένο μέρος του κόσμου και το περίεργο πιο είναι <εδώ σε θέλω> είναι ότι σα αρέσει  αυτή η μοναξιά ναι η αλήθεια είναι ότι ώρες ώρες το επιζητάς, επιζητάς να μείνεις μόνος σου εσύ και ο εαυτός σου.

Και τότε είναι που έρχεται το ξενέρωμα ναι αυτό θαρρώ πώς είναι μέχρι να κάνει και αυτό τον κύκλο του και να φύγει και τότε εσύ επανέρχεσαι στην πραγματικότητα στην τρελή και αισιόδοξη πραγματικότητα και έχεις συνειδητοποιήσει ότι τελικά κανείς δεν ξέρει τα θέλω και τα πρέπει σου καλύτερα από σένα…….

Άρια Μεσοροπιάν

Ναι το βλέπεις η οικονομική κρίση

είναι δυστυχώς παντού, από το τηλεφώνημα των γονιών σου μέχρι την στιγμή που θα πας  στο  super market και θα αγοράσεις μόνο ότι βρίσκεται σε προσφορά. Θέμα ειδήσεων, θέμα παρέας, θέμα διασκέδασης, η αλήθεια είναι ότι η κρίση χτύπησε για τα καλά όλες τις πτυχές της καθημερινότητας μας και όποιος πιστεύει το αντίθετο….

Όχι η ζωή δεν θυμίζει σε πολλά την ζωή τριών τουλάχιστον χρόνων πριν, όλοι λίγο πολύ προσπαθούν να περιορίσουν τις αγορές και σπατάλες  και πραγματικά εκεί που άλλοτε τα 10άρικο και το 5έυρω φάνταζε σαν μια καθημερινή ανούσια σπατάλη τώρα πια είναι σαν όαση στο πορτοφόλι μας.

Όχι δεν θέλω να παραπονιέμαι θα είμαι τουλάχιστον αχάριστη σε σχέση με άλλους ανθρώπους που πραγματικά ενόψει της κρίσης υποφέρουν αλλά είναι κρίμα…όλα είναι ένα κρίμα…

Κάθεσαι και σκέφτεσαι «Εγώ τι κάνω? Ωραία σπουδάζω, διαβάζω, περνάω μαθήματα, μαθαίνω γλώσσες, αργότερα και μεταπτυχιακά ε και….? Και μετά τι?» Ναι έχω νιώσει να παρασιτώ ίσως ακόμη και αυτή την στιγμή αυτό να κάνω…και σκέφτομαι πόσο ακόμη θα παρασιτήσω ….Λες ε? Ωραία είναι να τρέφεσαι σε βάρος του ξενιτή…

Τι λέω? Τι γράφω? Τι σκέφτομαι? Άναρχες σκέψεις..μη σωστά δομημένες στο μυαλό ναι..Φιλοσοφίες και Φιοριτούρες..

Αυτό που ξέρω είναι ότι σήμερα είδα μια πόλη νεκρή, οι δρόμοι άδειοι όπως και τα μαγαζιά, τα ταξί ουρά στην πιάτσα…

Κρίση-Κρίμα-Κόσμος-Κουβούκλιο-Κ…..

………..?!@!.........

Άρια Μεσοροπιάν

Είναι που δεν ξέρω τι να γράψω…

και σκέφτομαι απλά να μεταφέρω τις τόσο μπερδεμένες σκέψεις μου σε ένα χαρτί…η μάλλον άκυρο…σε μια σελίδα του word…

Eίναι ωραίο να ξυπνάς πρωϊ όντως είναι ωραίο. Σήμερα ξύπνησα μετά από 3 ώρες ύπνου και ετοιμάστηκα στα γρήγορα (τζίν, φούτερακι, γυαλιά)  πήρα το λεωφορείο και πήγα στην σχολή να δώσω μάθημα…Έννια ξεκίνησα 10 παρά είχα κιόλας τελείωσει…εύκολο, απλό και κατανοητό το διαγώνισμα αλλά δεν είναι αυτό, είναι η αίσθηση χαράς  και ικανοποίησης που σε διακατέχει όταν παραδίδεις την κόλλα και σκέφτεσαι «ε αν μη τι άλλο κάτι έκανα πλυν του  «αράγματος» ναι πιστέυω ότι κάτι τέτοιο πρέπει να είναι.

Μετά έρχεται το καλύτερο…… cappucino  σε μια ζεστή και «χουχουνιάρικη» καφετέρια με καλή παρέα και άφθονα θέματα συζήτησης , όμως η ώρα περνάει ο καφές τελειώνει, σίγουρα δεν θες να πας σπίτι και παρόλη την «μουντίλα» του καιρού η ιδέα μιας βόλτας στην παραλία με θέα τον θερμαϊκό σου φαντάζει ιδανική…ναι αυτό θα κάνεις, θα περπατήσεις, θα σκεφτείς και θα δεις ότι η μέρα σου  είναι ωραία να ξεκινάει από νωρίς γιατί σου δίνει την δυνατότητα να κάνεις οτιδήποτε θες  άνετα και αβίαστα....Γυρνάς σπίτι « αράζεις» στον καναπέ και κάνεις σχέδια για την επόμενη εξόρμηση σου…η οποία δεν σε νοιάζει αν θα τελικά γίνει γιατί εσύ ήδη έχεις περάσει καλά…….

Άρια Μεσοροπιάν