Σάββατο 16 Μαρτίου 2013




Σάββατο 16 Μαρτίου, ναι μπήκε αισίως ο Μάρτης και εμείς ούτε που το καταλάβαμε. Ο καιρός έχει τρελάθει μια ζέστη, μία κρύο, μία αέρας και μία βροχή. Το καρναβάλι έφτασε και αύριο τελειώνει και για πρώτη φορά δεν θα βρίσκομαι στην καρδιά του αλλά σε μια άλλη γιορτή, την γιορτή της έδβομης τέχνης, το 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλόνικης. Ταινίες, ντοκιμαντέρ, εθελοντές, ήλιος, καφές, κρασί, ωραία ντυσίματα, χιπστερ διάθεση αυτές είναι οι λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό, όταν σκέφτομαι το φεστιβάλ. Και δεν υπάρχει καλυτερο συναίσθημα πίστεψε με από το να είσαι με καλή πάρεα και να κάθεσαι αναπευτικά στην άνετη πολυθρόνα της αίθουσας και να ταξιδέυεις σε άλλα μέρη σε μέρη διαφορετικά, σε χώρες που υποφέρουν, σε ανθρώπους που είναι αιχμάλωτοι λόγου της ίδιας της ύπαρξης τους, σε ανθρώπους που η ζωή τους στέρησες όλα όσα εσύ έχεις, σε κόσμους που τα καθημερίνα πράγματα φαντάζουν ιδανικά. Πόλεμοι, ανθρώπινες ιστορίες, ναρκωτικά, αρρώστιες, βιογραφίες, ομοφυλοφιλία, διαστοφή αλλά και αγάπη, πάθος, όρεξη, έμπνευση, τόλμη, ζεστασιά. Όλων των ειδών τα συναισθήματα να κάνουν παρέλαση μπροστά από τη μεγάλη οθόνη και εσύ εκεί να κάθεσαι αμέτοχος και να αισθάνεσαι τόσο μικρός και ευάλωτος αλλά και τόσο ασφαλής. Και μετά έρχεται το τέλος βγαίνεις από την αίθουσα και επανέρχεσαι στην πραγματικότητα όποια και να είναι αυτή....

Άρια Μεσοροπιάν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου