Αυτό το κείμενο προοριζόταν για αλλού αλλά τελικά αποφάσισα να το αναρτήσω εδώ…

Kαθώς λοιπόν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα κείμενα τα οποία έχουν να κάνουν με τους προσωπικούς απολογισμούς είπα να μιλήσω και στο τρέχον άρθρο για τον απολογισμό που κάνει ο καθένας λίγο πριν τον ερχομό του φθινοπώρου. Και όταν μιλάω για «απολογισμό» δεν εννοώ βέβαια τον οικονομικό αλλά τον προσωπικό και ψυχικό απολογισμό που θέλω να πιστεύω ότι όλοι μας λίγο πολύ κάνουμε ή που θέλουμε να νομίζουμε ότι κάνουμε. Εγώ τον δικό μου ενώ τον σκεφτόμουν και το επεξεργαζόμουν τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου κατάφερα να τον ολοκληρώσω στο ταξίδι της επιστροφής μου για την Θεσσαλονίκη.

Τα πράγματα έχουν ως εξής..

Οι διακοπές τελείωσαν και μαζί με αυτές τα μπάνια , τα ξενύχτια , οι καλοκαιρινοί (για κάποιους) έρωτες  και όλα τα συναφή  με αυτόν τον τρόπο όλοι θέλοντας και μη γυρνάμε στις βάσεις μας σχολή, δουλειά, μαθήματα κτλ. Ο φετινός χρόνος όμως διαφέρει από τους προηγούμενους γιατί αυτός σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της φοιτητικής μας ζωής ( ναι το ξέρω ακούγεται κάπως μακάβριο αυτό όπως και το  να είσαι 4 έτος!) Προσωπικά μιλώντας πάντα μετά  από 3  χρόνια καλοπέρασης και του γνωστού σε όλους μας «ξυσίματος»  μάλλον ήρθε ο καιρός να δραστηριοποιηθείς  και να βάλεις όπως λένε σε μια «τάξη» την ζωή σου και αυτό είναι μια αλήθεια αν το καλοσκεφτείς. Και όταν λέμε «τάξη» οκ μην φανταστείς κάτι το εκδιαμέτρου αντίθετο από αυτό που ήδη έκανες μέχρι τώρα αλλά τουλάχιστον μια τακτοποίηση της φοιτητικής σου ζωής και μια υπενθύμιση των σφαλμάτων των οποίων δεν πρέπει να επαναλάβεις.

 Με μια σύντομη ενεργοποίηση των αναμνήσεων των τελευταίων 3 χρόνων πιάνω τον εαυτό μου να αισθάνεται ένα μειδίαμα σχηματισμένο στο πρόσωπο του και μια «πλημμύρα»  θετικών στιγμών με δόσεις θλίψης και νοσταλγίας να κατακλύζουν του μυαλό του. Ναι όπως κατάλαβες η προηγούμενη πρόταση είχε και ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία.! Σκέφτηκα λοιπόν όλες τις στιγμές που έζησα σε όλους τους τομείς και με χαροποίησαν , στιγμές που με γέμισαν και με ολοκλήρωσαν σαν άνθρωπο, 3 χρόνια εκ των οποίων το 93% ήταν απλά αξέχαστο. Γνωρίζοντας ότι αυτός ο χρόνος θα είναι και ο τελευταίος καθαρά  «ξέγνοιαστος» χρόνος μου είμαι διατεθειμένη να τον περάσω όσο καλύτερα μπορώ και αυτό σας προτείνω να κάνετε και εσείς είναι καλό το «καθισιό» αλά μέχρι ενός σημείου! Από φέτος όλοι όσοι θα «εισβάλλουμε» στο 4 έτος ας προσπαθήσουμε να το ζήσουμε πιο ποιοτικά κάνοντας εκτός των άλλων πράγματα που όχι μόνο  μας διασκεδάζουν αλλά και που μας ψυχαγωγούν. Δεν μπορώ με τίποτα να συμβιβαστώ  στην ιδέα ότι αυτό ήταν φέτος και μετά τι……?

p.s: Αλλά έτσι είναι άλλωστε δεν λένε ότι όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν?

Άρια Μεσοροπιάν