Και ποιος δεν έχει ακούσει την φράση αυτή την απόλυτα κλισέ φράση «το δύσκολο δεν είναι να πέσεις αλλά να σηκωθείς» κάτι τέτοιο τελοςπάντων μια τόσο τετριμμένη φράση που ηχεί στα αυτιά μου συνέχεια από τα στόματα γνωστών και αγνώστων συνέχεια συνέχεια συνέχεια…

Απαίσια φράση κακιά… Μέχρι την στιγμή που έρχεσαι και εσύ ο ίδιος αντιμέτωπος με αυτήν την φράση εκεί που η ψυχή σου και όχι το σώμα σου είναι πιο κάτω από την γη και αισθάνεσαι σαν ένα περσικό χαλί το οποίο το πατάνε και πάνω του εναποθέτουν όλων των ειδών τα αντικείμενα και εσύ εκεί συντροφιά με το πάτωμα και την ανελέητη αίσθηση του διαρκούς πατήματος να διαπερνάει όλες τις πτυχές του κορμιού ή μάλλον λάθος της ψυχής και το μυαλού σου…

Αχ αν αυτό το χαλί είχε στόμα θα έλεγε σίγουρα πολλά πολλά πολλά…

Τα πράγματα και βασικά ο χρόνος ο οποίος παρεμπίπτοντος λένε ότι είναι και ο καλύτερος γιατρός και απαλύνει όλες μα όλες τις πληγές (για να το δούμε αυτό) σου φέρνει και πολλές εκπλήξεις καλές και κακές και σύ πιάνεσαι απροετοίμαστος και έρχεσαι αντιμέτωπος με καταστάσεις άλλοτε πρωτόγνωρες άλλοτε πάλι τόσο μα τόσο επαναλαμβανόμενες και κωμικοτραγικές…(βαρύ ίσως)..

Αλλά  έτσι είναι αυτά τα θέματα λειτουργούν με μια κάποια χρονοκαθυστέρηση άλλοι πιο πρίν άλλοι πιο μέτα άλλοι ταυτόχρονα άλλοι πάλι πότε μπα όχι και ποτέ αλλά ίσως πολύ μα πολύ αργά….

P.S Παυλίνακι ξέρω ότι μου είπες να στο αφιερώσω αλλά δεν το αφιερώνω πουθενά γιατί πίστεψε με δεν αξίζει καμία μνεία σε κανένα άτομο ….που κάνει ένα άλλο άτομο να νιώθει σαν περσικό χαλί…

Άρια Μεσοροπιάν