Αναρωτήθηκα ένα βράδυ γιατί κάποιες στιγμές δεν αναγνωρίζω τον ίδιο μου τον εαυτό και τότε ρώτησα μια φίλη μου: «Αγαπάς τον εαυτό σου»  και μου απάντησε «Προσπαθώ να τον σέβομαι…»

Μπορεί να θεωρείται αυτονόητο το γεγονός ότι το κάθε άτομο αγαπάει τον ίδιο του τον εαυτό και θέλει το καλύτερο δυνατόν για αυτόν όμως δυστυχώς η καθημερινότητα έχει βαλθεί να διαψεύσει την παραπάνω διαπίστωση καθώς δεν είναι λίγα τα άτομα που επιχειρούν να κάνουν κάθε καταστροφική ενέργεια για τους ίδιους είτε αυτή είναι σωματική είτε ψυχική.

Θα επικεντρωθώ κυρίως στην ψυχική «φθορά» του εαυτού μας και θα προσπαθήσω να συνειδητοποιήσω γιατί οι φορές που δεν σεβόμαστε ( χρησιμοποιώ το ρήμα σέβομαι γιατί λίγες είναι οι περιπτώσεις που κανείς δεν αγαπάει τον εαυτό καθόλου ,αλλά πολλές αυτές που ενώ τον αγαπάει δεν το σέβεται) τον εαυτό μας υπερτερούν τις φορές που τον σεβόμαστε.  Ένα «έλλογων» όν θεωρητικά μιλώντας πάντα «οφείλει» να γνωρίζει τι πρέπει να κάνει , δεν θα έλεγα για να είναι ευχαριστημένο ή ικανοποιημένο από την πράξη του αλλά τουλάχιστον να μην είναι απογοητευμένο ! Και όμως  γιατί να υπάρχουν φορές που αυτή η λεπτή γραμμή ανάμεσα στον εαυτό και στα όρια του να «σπάει» και να ωθεί το άτομο σε ακραίες καταστάσεις τις οποίες δεν σκεφτόταν ποτέ ότι είναι ικανό να τις πράξει?

Γιατί ενώ να ξέρεις ότι δεν πρέπει ή ότι δεν ωφελεί να κάνεις ή να πεις κάτι να το κάνεις απλά και μόνο για να το κάνεις  μη σκεπτόμενος τις ανεπανόρθωτες συνέπειες που θα έχει αυτή η πράξη όχι τόσο στους άλλους αλλά πιο πολύ σε  εσένα ? Και μετά από ώριμη σκέψη να προσπαθείς να καταλάβεις τον λόγο για τον οποίο εσύ αντέδρασες έτσι στην συγκεκριμένη περίπτωση, μη έχοντας την παραμικρή υπόνοια του τι σε έκανε να δράσεις με αυτόν τον τρόπο? Και να σε κάνει να αναρωτηθείς την άκρως τετριμμένη σκέψη « Μα αφού δεν είμαι εγώ έτσι ?!»  

Εάν δεν σεβαστεί το ίδιο το άτομο τον εαυτό του ,εάν δεν μάθει τα όρια και τις αντιδράσεις του, εάν δεν θέσει τους δικούς του φραγμούς… τότε να είναι σίγουρο πως  κάνεις δεν πρόκειται να το σεβαστεί και να το εκτιμήσει , και οι άνθρωποι που δεν δείχνουν το στοιχειώδη σεβασμό ο οποίος θα έπρεπε να είναι συνυφασμένος με την προσωπικότητα τους..τότε δεν αξίζει να είναι στο πλάι του ανθρώπου που δεν σέβονται..

Ας σταματήσουν λοιπόν οι άνθρωποι να παραμελούν τους εαυτούς γιατί αν δεν κάνουν κάτι για τους ίδιους να είναι σίγουροι ότι κανείς δεν θα είναι εκεί να κάνει κάτι για αυτούς!

Άρια Μεσοροπιάν