Μετράω ήδη μισό μήνα στην Θεσσαλονίκη και κυριολεκτικά ένιωθα και κυκλοφορούσα έξω με μια άκρως καλοκαιρινή διάθεση νομίζοντας ακόμη ότι βρίσκομαι Κεφαλλονιά ένα πράγμα! Χθές όμως με το που έφυγα από ένα «νυχτερινό κέντρο διασκέδασης» ήταν λές και βρέθηκα σε ένα διαφορετικό χωροχρόνο «μπήκα» αφήνοντας πίσω μου το καλοκαίρι και «βγήκα» έχοντας μπροστά μου το φθινόπωρο. Το ξέρω είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι πάει ένα ακόμα καλοκαιράκι αλλά ακόμη και ο καιρός έρχεται να στο επιβεβαιώσει και να σε κάνει να προσαρμοστείς στην ιδέα της υποδοχής του φθινοπώρου! Και ξημερώνει εκείνη η μέρα (η σημερινή) που δεν ξέρεις τι να βάλεις γιατί ενώ βρέχει κάνει και  ζέστη, όχι όμως τόση ώστε να βάλεις σορτσάκι αλλά ούτε και τόσο κρύο ώστε να βάλεις παντελόνι, δεν θές να αποχωριστείς τα ωραία σου σανδάλια (εγώ τις σαγιονάρες) αλλά ούτε γαλότσες μπορείς να βάλεις (το έχω πει θα σκάσω μύτη με σορτς και γαλότσα ειρήνη, μυρτώ, σερετάκη και τζένη για σας πάει αυτό που με κράζετε) ακόμη καλύτερο βελουτέ φόρμα με γαλότσα…τις μπαλαρίνες πάλι τις λυπάσαι όμως,all-star όχι πάλι all star….

Παρασκευή πρωί έχεις πάει σε μάθημα, έχεις πιεί καφέ, έχεις ξαναπιεί και άλλο καφέ, έχεις φάει, έχεις πάει και σε μια έκθεση το λες και «μοδέρνας» τέχνης ναι ακριβώς αυτό έτσι για να το παίξεις και λίγο πιο «αλτερνατίβα» ρε παιδί μου, έχεις πει τα νέα σου, έχεις γυρίσει όλη την πόλη και έρχεται η στιγμή που πρέπει να γυρίσεις σπίτι ωχ! όχι αυτή η σκέψη σε τρομάζει δεν θες να γυρίσεις σπίτι, μπορεί έξω να βρέχει «καρέκλες» μπορεί να είσαι σαν την παραδαρμένη από το πρωί στους δρόμους αλλά δεν μπορείς να πεις ναι θα πάω στο σπίτι και θα μείνω μέσα όχι δεν μπορείς να το πεις αυτό το ναι, απλά δεν μπορείς.!Και ενώ κατεβαίνεις από το τόσο «ελκυστικό» και «καθαρό» λεωφορείο ένα τηλεφώνημα ακούγεται σαν «βραχονησίδα στην μέση του ωκεανού» και σου λέει «Πάμε για τσίπουρα» και τότε εσύ σαν μικρό παιδί που του πήρανε το μεγαλύτερο δώρο τρέχεις σπίτι σου να ξαναετοιμαστείς για να πας να πιεις τα «τσιπουράκια» σου που ακούγονται τόσο δελεαστικά να πιεις μέχρι και την τελευταία σταγόνα τους! Τελικά εκεί που κάθεσαι στον υπολογιστή αποφασίζεις να μην βγεις λες και ένα «και αύριο μέρα είναι» και πας και παίρνεις και μια ταινία έτσι για να την δεις μόνη σου γιατί ακόμα και ο αδελφός σου αποφασίζει να κάνει κάτι άλλο…

p.s : Κάλο Σαββατοκύριακο και καλό μας φθινόπωρο λοιπόν!

Άρια Μεσοροπιάν!