Πως γίνεται λοιπόν όταν έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε να μπορούμε να τα βάλουμε όλα σε μια σειρά να τα οργανώσουμε και να τα διεκπεραιώσουμε και όταν έχουμε λίγα ή ένα πράγμα να βαριόμαστε να το κάνουμε και στο τέλος να μην το πραγματώνουμε ποτέ.??

Δεν ξέρω… Ισχύει όμως και το αντίθετο να έχουμε αρκετά πράγματα να φέρουμε εις πέρας και τελικά να μην κάνουμε απολύτως τίποτε  επειδή δεν ξέρουμε από πού να πρωτοξεκινήσουμε, κάτι τέτοιο συνέβη και μένα σήμερα δεν ξέρω ο καιρός , η κακή διάθεση, η μειωμένη όρεξη …τι να πώ είναι αυτό το συναίσθημα με το οποίο ξυπνάς έχοντας στο νου σου ότι είναι Δευτέρα και έχεις τόσα πολλά πράγματα να κάνεις και τελικά δεν κάνεις τίποτα. Μα αρέσει που λες κιόλας  θα ξυπνήσω νωρίς ,δεν θα πάω σχολή, θα φτιάξω ένα καφέ θα κάνω ότι έχω να κάνω και μετά θα πάω να αθληθώ για να ξεσκάσω και τελικά δεν ξυπνάς νωρίς, πάς σχολή δεν έχεις μάθημα, πάς για καφέ δεν πάς γυμναστήριο γιατί στα μισά της διαδρομής λες δεν βαριέσαι και αύριο μέρα είναι. Εννοείται ότι γυρνάς σπίτι και δεν κάνεις τίποτα από το να χαζεύεις στο internet, μετά μιλάς και με μια φίλη σου στο τηλέφωνο πάει 9  και λες άντε να δούμε και καμία ταινιούλα να περάσει και ή ώρα γιατί κουραστήκαμε και σήμερα..

Αυτή η βαρεμάρα η ηλίθια βαρεμάρα που σε βαράει κατακέφαλα και είναι λες και σε κρατάει μαγκωμένο στην καρέκλα μπροστά από τη οθόνη με 2 ,3 φλιτζάνια μισογεμάτα ( είπαμε βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο!) καφέ και 2 στοίβες πιάτων από πίσω σου…

Άρια Μεσοροπιάν

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί την διαφορά του εσωστρεφή από του εξωστρεφή ανθρώπου; Έχεις ποτέ αναρωτηθεί εσύ σε ποια κατηγορία από τις δύο βρίσκεσαι; Είσαι εξωστρεφής, είσαι εσωστρεφής, είσαι εξωστρεφής με στοιχεία εσωστρεφή ατόμου ή το αντίθετο; Νομίζω ότι μπερδεύτηκα…

Η αλήθεια είναι ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα και τις καταστάσεις και στην συνέχεια πράττει ή δεν πράττει αναλόγως, αυτό το αναλόγως κρύβει όμως πολλές ερμηνείες….

Χθες «ψαχουλεύοντας» στο internet είδα μια εικόνα που έλεγε «και είναι και εκείνα τα βράδια τα μεθυσμένα που το μυαλό τα δεδομένα αρνείται να δεχτεί» νομίζω ότι αυτή η απλή αλλά τόσο μεστή φράση σημαίνει πολλά πράγματα για αρκετά άτομα. Δεν θα επικεντρωθώ στο επίθετο μεθυσμένα αλλά σε όλες τις υπόλοιπες λέξεις …Ναι θεωρώ ότι τις βραδινές ώρες όλα είναι πιο δύσκολα και όλα φαντάζουν τόσο μα τόσο περίπλοκα και άλυτα, το μυαλό εκείνες τις στιγμές ταλανίζεται από σκέψεις και εικόνες οι οποίες με βίαιο τρόπο βρήκαν το ελεύθερο να εισχωρήσουν στο εσωτερικό του.

Και αυτό βρίσκεται ακούνητο και θολωμένο σε μια προσπάθεια επεξεργασίας των δεδομένων που παίρνει μη μπορώντας να κάνει κάτι για να κλείσει τις εισόδους αλλά και τις εξόδους αυτών. Το  συναίσθημα αυτό  παρατηρείται κυρίως τα βράδια που το μυαλό  και το σώμα είναι μόνα τους σαν δύο διαφορετικές υπάρξεις που μπορεί να βρίσκονται οπουδήποτε όπως  κάτω από τα σκεπάσματα ή έξω στο μπαλκόνι. Ένας άνθρωπος σαν να είναι διαμελισμένος σε δύο μέρη, δεν είναι κακό να αισθάνεσαι έτσι, όλοι μα όλοι το έχουν νιώσει αυτό κυρίως όταν βρίσκονται μόνοι τους και έχουν όλο τον χρόνο να συνειδητοποιήσουν κάποια πράγματα…

Τώρα όσον αφορά τα βράδια που είναι και μεθυσμένα τότε οι σκέψεις  γίνονται πιο επώδυνες αλλά πιστεύω και πιο αυθεντικές γιατί τότε είναι που η σκέψη αλλά και ο λόγος δεν διστάζει να βγει και να εκφραστεί με τον δικό του τρόπο, ένας λόγος άλλοτε χειμαρρώδης άλλοτε πάλι ακαταλαβίστικος αλλά πάντα σίγουρα σωστός έως και παρεξηγήσιμος…

p.s Είναι καλό ορισμένα βράδια να πραγματοποιείς μια ενδόμυχη συζήτηση με τις σκέψεις που σε βασανίζουν αλλά και σε χαροποιούν μην φοβάσαι να το κάνεις και να μην ξεχνάς.. «η νύχτα τα κάνει όλα να μοιάζουν λογικά»

Άρια Μεσοροπιάν

Σίγουρα δεν είναι όλοι οι άνθρωποι πλασμένοι για να έχουν σχέσεις μεταξύ τους και όταν λέω σχέσεις εννοώ  σχέσεις ερωτικής φύσεως, υπάρχουν άλλοι που μπορούν να δημιουργήσουν την ιδανική σχέση, υπάρχουν άλλοι που όπως λέει και ο λαός «μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε» άλλοι πάλι βρίσκονται μόνο για την εκπλήρωση της σαρκικής απόλαυσης μην έχοντας στο μυαλό  τους κάτι άλλο, άλλοι είναι μαζί απλά για να είναι για λόγους συνήθειας, αγάπης και μια ας το πούμε τιμής ένεκεν προς τα χρόνια που μετράει ήδη η υπάρχουσα σχέση.

Διαβάζοντας το κείμενο αυτό μπορεί να πιάνεις τον εαυτό σου να βρίσκεται σε μια από αυτές τις  κατηγορίες, ή να έχει κάνει ένα πέρασμα από όλες ή πάλι να μην έχει βρεθεί σε καμία. Το θέμα δεν είναι σε ποια κατηγορία βρίσκεται αλλά ποια κατηγορία τον κάνει ευτυχισμένο και τον πληρεί γιατί πίστεψε δεν είναι δύσκολο αν θες κάτι πάρα πολύ να συμβιβαστείς με τα θέλω και τις απαιτήσεις του άλλου και μετά από το πουθενά να βρεθείς σε μια άκρως αρρωστημένη κατάσταση. Και αυτό το αρρωστημένο είναι τόσο μα τόσο ψυχοφθόρο, επίπονο και δόλιο…

Το αρρωστημένο όπως και το απαγορευμένο, για να μην μιλήσω για τον  συνδυασμό και των δύο, είναι καταστάσεις που δυστυχώς όχι μόνο σε καλό δεν βγάζουν αλλά και το τέλος τους είναι τόσο μα τόσο προβλέψιμο. Με μαθηματική ακρίβεια μια κατάσταση που ξεκινάει αρρωστημένα, κρυφά, ή ανταγωνιστικά είναι σίγουρο ότι έτσι θα είναι σε όλη την διάρκεια της για τον απλό λόγο ότι έτσι την έμαθες και έτσι την άφησες ή μάλλον έτσι την αφήσατε να γίνει.

Επειδή το κείμενο ξεκίνησα να το γράφω χθές και τώρα πλέον έχασα την έμπνευση μου προσπαθώ μάταια να ανασύρω μνήμες και σκέψεις από το μυαλό μου και ταυτοχρόνως να τις συντάξω σε ένα καλώς νοούμενο άρθρο αλλά δεν μπορώ γιατί απλά ξέχασα τι ήθελα να πω και τώρα δεν ξέρω  πώς να κλείσω, να καληνυχτίσω, να να να.….

Α περίμενε το βρήκα!!!!!..Ναι ναι εκεί είχαμε μείνει εκεί που τις αφήσατε να γίνουν αρρωστημένες σαν μια κακιά αρρώστια που σε «τρώει» το γνωρίζεις, πληθαίνει  το νιώθεις και όχι μόνο δεν κάνεις κάτι για να θεραπευτείς αλλά συνεχίζεις και κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να την «θρέψεις» και να την κάνεις να πολλαπλασιαστεί σαν μια σύγχρονη λερναία Ύδρα που ένα κεφάλι  κόβεις δύο φυτρώνουν….

p.s: Φύγε όσο είναι νωρίς…….!

Άρια Μεσοροπιάν