Πέμπτη 31 Μαΐου 2012



Αναρωτήθηκα ένα βράδυ γιατί κάποιες στιγμές δεν αναγνωρίζω τον ίδιο μου τον εαυτό και τότε ρώτησα μια φίλη μου: «Αγαπάς τον εαυτό σου»  και μου απάντησε «Προσπαθώ να τον σέβομαι…»

Μπορεί να θεωρείται αυτονόητο το γεγονός ότι το κάθε άτομο αγαπάει τον ίδιο του τον εαυτό και θέλει το καλύτερο δυνατόν για αυτόν όμως δυστυχώς η καθημερινότητα έχει βαλθεί να διαψεύσει την παραπάνω διαπίστωση καθώς δεν είναι λίγα τα άτομα που επιχειρούν να κάνουν κάθε καταστροφική ενέργεια για τους ίδιους είτε αυτή είναι σωματική είτε ψυχική.

Θα επικεντρωθώ κυρίως στην ψυχική «φθορά» του εαυτού μας και θα προσπαθήσω να συνειδητοποιήσω γιατί οι φορές που δεν σεβόμαστε ( χρησιμοποιώ το ρήμα σέβομαι γιατί λίγες είναι οι περιπτώσεις που κανείς δεν αγαπάει τον εαυτό καθόλου ,αλλά πολλές αυτές που ενώ τον αγαπάει δεν το σέβεται) τον εαυτό μας υπερτερούν τις φορές που τον σεβόμαστε.  Ένα «έλλογων» όν θεωρητικά μιλώντας πάντα «οφείλει» να γνωρίζει τι πρέπει να κάνει , δεν θα έλεγα για να είναι ευχαριστημένο ή ικανοποιημένο από την πράξη του αλλά τουλάχιστον να μην είναι απογοητευμένο ! Και όμως  γιατί να υπάρχουν φορές που αυτή η λεπτή γραμμή ανάμεσα στον εαυτό και στα όρια του να «σπάει» και να ωθεί το άτομο σε ακραίες καταστάσεις τις οποίες δεν σκεφτόταν ποτέ ότι είναι ικανό να τις πράξει?

Γιατί ενώ να ξέρεις ότι δεν πρέπει ή ότι δεν ωφελεί να κάνεις ή να πεις κάτι να το κάνεις απλά και μόνο για να το κάνεις  μη σκεπτόμενος τις ανεπανόρθωτες συνέπειες που θα έχει αυτή η πράξη όχι τόσο στους άλλους αλλά πιο πολύ σε  εσένα ? Και μετά από ώριμη σκέψη να προσπαθείς να καταλάβεις τον λόγο για τον οποίο εσύ αντέδρασες έτσι στην συγκεκριμένη περίπτωση, μη έχοντας την παραμικρή υπόνοια του τι σε έκανε να δράσεις με αυτόν τον τρόπο? Και να σε κάνει να αναρωτηθείς την άκρως τετριμμένη σκέψη « Μα αφού δεν είμαι εγώ έτσι ?!»  

Εάν δεν σεβαστεί το ίδιο το άτομο τον εαυτό του ,εάν δεν μάθει τα όρια και τις αντιδράσεις του, εάν δεν θέσει τους δικούς του φραγμούς… τότε να είναι σίγουρο πως  κάνεις δεν πρόκειται να το σεβαστεί και να το εκτιμήσει , και οι άνθρωποι που δεν δείχνουν το στοιχειώδη σεβασμό ο οποίος θα έπρεπε να είναι συνυφασμένος με την προσωπικότητα τους..τότε δεν αξίζει να είναι στο πλάι του ανθρώπου που δεν σέβονται..

Ας σταματήσουν λοιπόν οι άνθρωποι να παραμελούν τους εαυτούς γιατί αν δεν κάνουν κάτι για τους ίδιους να είναι σίγουροι ότι κανείς δεν θα είναι εκεί να κάνει κάτι για αυτούς!




Άρια Μεσοροπιάν

Σάββατο 19 Μαΐου 2012


Όταν έχουν γίνει ΟΛΑ τα πρωινά είναι θλιμμένα

Παρασκευή:  Μοναχική, ελεύθερη, ήσυχη , απομονωμένη, δύσκολη, ευχάριστη, ανατρεπτική.!

 Ξυπνάς και βλέπεις μια ανεξήγητη «μουντίλα» να «αιωρείται» στην ατμόσφαιρα (κλισέ φράση!) αλλά εσύ εκεί θεωρείς τον εαυτό σου ικανό και έτοιμο να αντιμετωπίσει τον συννεφιασμένο καιρό το προτελευταίο Σαββατοκύριακο του Μαΐου. Ντύνεσαι ή μάλλον προσπαθείς να ντυθείς γιατί κυριολεκτικά δεν ξέρεις τι να βάλεις όταν πριν μια εβδομάδα κυκλοφορούσες  με τα σορτσάκια και τις σαγιονάρες και σήμερα ο καιρός  σου δημιουργούσε μια προδιάθεση του να  φορέσεις φούτερ και φόρμα! Και τελικά αποφασίζεις να βάλεις σορτ με γαλότσες…?!??

 Σχολή, εργασίες, καφές, όλοι ντυμένοι με χειμωνιάτικα ρούχα και με ένα «mood»λες και ξεκίνησε τα χειμερινό εξάμηνο…Μια τέτοια θα μπορούσε να την πει κανείς και καταθλιπτική κατάσταση επικρατούσε σήμερα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης..Η νύχτα έρχεται να θυμίσει κρύες νύχτες του Οκτώβρη και συ αποφασίζεις να μην βγεις και να κάτσεις σπίτι ελπίζοντας σε μια ΣΑαββατιάτικη καλοκαιρινή λιακάδα….



Άρια Μεσοροπιάν

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012


…Όπου και να πάω πάντα εδώ γυρίζω χάνομαι..

 Μα αρέσει πού ήθελα να πάρω πιο σοβαρά το blog μου αυτήν την φορά, χρονιά ότι θες..ούτε καν όμως..
 Δύσκολη ώρα αν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση μεταξύ του να κοιμηθείς και του να διαβάσεις ισπανικά η ίσως του να δεις μια ωραία ταινία..
Τέλεια έχω να γράψω από τον Οκτώβρη και ναι «μπαίνοντας» αισίως στον τελευταίο ανοιξιάτικο μήνα αποφάσισα να καταπιαστώ λίγο με το blog  μου λές και με αποζήτησαν οι μάλλον «ανύπαρκτοι» αναγνώστες μου αλλά τι έχω να χάσω προφανώς τίποτα αφού αποφάσισα να μην διαβάσω να μην κοιμηθώ αλλά και να μην δώ ταινία!
Απολογισμός σύντομος μια ακόμη φοιτητική χρονιά φτάνει στο τέλος της, μια ακόμη χρονιά «ξεγνοιασιάς» και καλοπέρασης που φαντάζει ακόμη χειρότερη στην σκέψη ότι η επόμενη θα είναι και η τελευταία χρονιά..Μαθήματα, εργασίες, σχολή , αγγλικά, ισπανικά, γυμναστήρια, Αθήνες, Κεφαλλονιές και ιστορίες πολλές, πάρτυ, ξενύχτια, ρετσίνες, τζιν..
Βαλαωρϊτου, παραλία, καμάρα, Ναβαρίνου, προβλήτα, λευκός…
p.s σημείωσε άκυρο κείμενο- ασυνάρτητο- βαριέμαι να γράψω τελικά θα κοιμηθώ ίσως αύριο να είναι καλύτερα..

«Εγέρθητω» !!!!!!

……… όπου και να πάω πάντα εδώ…
Άρια Μεσοροπιάν